“Unternehmen Bernhard” en zijn voorloper “Unternehmen Andreas” waren twee geheime projecten waarmee de Nazi’s tijdens de Tweede Wereldoorlog de Britse economie wilde destabiliseren. Het was een van Hitlers medewerkers, Reinhard Heydrich, die de zaak in 1939 onder zijn aandacht bracht. Het oorspronkelijke idee was om het Verenigd Koninkrijk op verschillende manieren met geld te overspoelen, waaronder valse bankbiljetten van de Bank of England massaal droppen, om het vertrouwen in de Britse munt te ondermijnen door hyperinflatie te veroorzaken en zo de Britse economie te destabiliseren. De Duitsers wisten al te goed waartoe een tomeloze inflatie kon leiden, want zij hadden deze situatie kort na de Eerste Wereldoorlog zelf meegemaakt. Hitler gaf meteen zijn goedkeuring. Hij was trouwens niet de eerste politieke leider die een valsemunterijoperatie uitvoerde. Napoleon deed het hem al voor en tijdens de Franse Revolutie had ook Engeland Frankrijk overspoeld met valse assignaten (het papiergeld van de Franse revolutionairen). Aan inspiratie dus geen gebrek voor Hitler en zijn trawanten.
De Nazi’s gingen aan het werk. Een van de eerste moeilijkheden was papier produceren dat volledig hetzelfde was als het papier van de Portals papierfabriek, de leverancier van de Bank of England. Daarom werden echte Britse coupures voor analyse aan verschillende laboratoria en universiteiten toevertrouwd. Ze ontdekten dat de papierpap van de Britten werd gemaakt van puur linnen, meer bepaald gebruikte en dus vuile stoffen doeken, die vervolgens werden gereinigd; dit papier kon dus alleen met de hand kon worden gemaakt. De nazi’s slaagden er zo in papier te produceren dat bijna identiek was aan dat van de echte biljetten.
De twee elkaar opvolgende vervalsingsteams zetten ook alles in het werk om de veiligheidskenmerken van de biljetten te achterhalen. De originele biljetten werden gefotografeerd en de negatieven werden vergroot om de details makkelijker op te sporen. Zo ontdekten ze dat kleine foutjes die zij aanvankelijk beschouwden als drukfouten, op verschillende biljetten werden herhaald en dus veiligheidskenmerken waren. De graveerders leerden op die manier dat er om en bij de 150 veiligheidskenmerken waren. Daarop kopieerden de technici nauwgezet al deze ‘fouten’ en kwamen ze tot vervalsingen die alle veiligheidskenmerken bevatten. Een voorbeeld ter illustratie: ze ontdekten dat de kleine vlek in het midden van de ‘i’ van het woord ‘five’ op alle biljetten van vijf pond voorkwam.
